ای مرده نخلستان علی

زا گهی  درد ماند درد ماند از اگهی

ای مرد دردستان علی

روزی در نخلستان های عرب نخلهای قامت کشیده شاهده گریه های علی بودند چه ان موقع که خلخال از پای دختر ترسا کشیدند چه ان موقع که حرمت مادر عالم را نداشتند اری علی در این دو مصیبت گریست اما حال در همین  چند قدمیمان در همین خاک جدا شده از مام و طنم که دیروز جز ای از خاکم بود و امروز جدا از خاکم است ایران بوده وهست و هنوز ناموسش ناموسم و حرمتش حرمته خاک وطنم است ای ایرانی ای مسلمان ای شیعه که فقط از علی نام او را شنیدی و همان وفقط همان را به یدک میکشیم دیدی با دختر مسلمان به خواهرت به جرم دفاع از همین دیانت و نجابت چگونه به خاک و خون کشیدن پس کجایی چرا خوابیم مگر صدای ناله مادران را نمی شنویم مگر ریشه غیرتت را خشکانده اند که این گونه در عالمه خود غرقی پس کجایی وقتی وهابیان بی دین به خانه ناموس شیعه میریزند به جرم حب علی میبرند  ما چرا خوابیم یا علی تو به فریاد انها برس یاعلی تو بودی که فرمودی اگر برای ان دختر ترسا تا قیامت بگرییم کم است یا علی چه کنیم که دشمنان فاطمه صد بار دیگر حرمت میشکنند یا علی دستانت را بستن ولی دستان من باز است و قلمم خالی یا علی چگونه این ننگ را بپذیرم و تحمل کنم یا علی صدای ناله های غریبانه پسرت را میشنوم که اگر ان روز کس نبود تا به یاریت بیاید امروز کس بسیارست و باز فرزندت از دیروز تو غریب تر من ان دم که شنیدم ناله های برادرانم بحرینیم را در مقابل این بی حرمتی ،اتشی در جانم کشید که شاید ذره ای معنای نای ان روزت را چشیدم و میگویم ناله   زدم ولی امان از دل مولایم که فرزند پاک توست در دل او چه میگذرد کاش انقدر جنمی داشتم که بگویم مولایم مرا در این همه غمت شریک بدان ولی انقدر تهی میبینم خود را که چه بگویم که نگویم بسی بهتر است یا للعجب این همه سکوت بی غیرتی توهین به ناموس شیعه، فقط شد تیتر ،شد خبر ،و تمام پس کجاست این غیرت علوی شیعه و مسلمان به جوش بیا مسلمان خدایا مولایم غریبست